บทที่ 19 ฉิบหายล่ะ......

.

.

.

ใช้เวลาอยู่ชั่วครู่กว่าที่หยาดน้ำตาจะหยุดลง บิ้วตี้ผละตัวออกจากบ่าของเด็กหนุ่ม ยกมือขึ้นปาดน้ำตาปรอยๆ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นช้อนสายตามอง

“วินวิน.....” บิ้วตี้ร้องเรียกด้วยเสียงเจือสะอื้น วินมองสบสายตานั้นก็พลันรู้สึกเขินอายขึ้นมา หันหนีหน้าหลบไปอีกทาง ยกมือขึ้นปิดริมฝีปาก หลบซ่อนรอยยิ้มของตน

“ไม่ต้...